Στη σημερινή μας επικοινωνία θα σου πω μια ιστορία που ίσως σου φαίνεται γνώριμη. Τόσο γνώριμη που θα μπορούσες να βάλεις το όνομα σου στην ιστορία του και να μην αλλάξει ούτε λέξη. Ο δικός μου πρωταγωνιστής είναι ο Δημήτρης.

 Ο Δημήτρης έχει μια μικρή καφετέρια. Όχι πολύ καιρό πριν, οι καρέκλες του ήταν γεμάτες. Κόσμος έμπαινε, κόσμος έβγαινε, τα χαμόγελα ήταν ζωντανά, και η μηχανή του espresso δεν σταματούσε να δουλεύει. Σήμερα, όμως, ο Δημήτρης στέκεται πίσω από τον πάγκο και κοιτάει έξω από το παράθυρο. Οι καρέκλες είναι άδειες. Οι λογαριασμοί για το ρεύμα είναι ψηλότεροι από τον καπουτσίνο που φτιάχνει. Η τιμή του καφέ έχει αυξηθεί, αλλά δεν τολμάει να ανεβάσει την τιμή για τον πελάτη του.

 Στην τηλεόραση ακούει για αυξήσεις στα πάντα: στο ρεύμα, στο ψωμί, στο γάλα, στη βενζίνη. Ο κόσμος προσπαθεί να μειώσει τα έξοδα, και η πρώτη πολυτέλεια που κόβεται είναι ο καφές απ’ έξω, το γεύμα στο εστιατόριο, το ποτό στο μπαρ. Και ο Δημήτρης το βλέπει. Κάθε μέρα, όλο και λιγότεροι πελάτες. Κάθε μέρα, ένα βήμα πιο κοντά στο να βάλει λουκέτο.

Και το χειρότερο; Νιώθει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό. Οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους. Αν έχεις κατάστημα εστίασης, ξέρεις ακριβώς τι εννοώ. Το κόστος των πρώτων υλών ανεβαίνει, τα έξοδα τρέχουν, και οι πελάτες σφίγγουν το ζωνάρι. Το χρήμα δεν περισσεύει. Όλοι προσπαθούν να επιβιώσουν, αλλά η επιβίωση δεν έρχεται μόνη της.

 Και εδώ είναι που έρχεται το δίλημμα. Δεν έχεις λεφτά για διαφήμιση, αλλά αν δεν επενδύσεις στην προβολή του μαγαζιού σου, οι πιθανότητες να αντέξεις μειώνονται. Στην πραγματικότητα, η απόφαση να μην κάνεις τίποτα είναι η πιο επικίνδυνη από όλες.

 Αν σταματήσεις να “φωνάζεις” ότι είσαι εδώ, ο κόσμος θα σταματήσει να σε βλέπει. Αν δεν δείξεις πόσο καλός είναι ο καφές σου, το φαγητό σου, ή η εμπειρία που προσφέρεις, τότε κανείς δεν θα το ανακαλύψει. Και αυτό δεν θα οδηγήσει απλώς στο τέλος της επιχείρησης – θα το κάνει αργό και βασανιστικό.

 – “Ωραία μας τα λες ρε Γιάννη”, θα μου πεις. “Τα ξέρουμε αυτά. Τα βιώνουμε καθημερινά. Εδώ δεν έχουμε χρήματα για τα βασικά, θα δώσουμε χρήματα για διαφήμιση;». Ναι, το ξέρω. Το ακούω συνέχεια, με όλους τους ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης που συναναστρέφομαι. Όταν μειώνονται τα έσοδα είναι το πιο συχνό επιχείρημα. Και ξέρεις κάτι; Είσαι ειλικρινής. Αλλά να σου πω κάτι; Στην πραγματικότητα, δεν έχεις χρήματα για διαφήμιση, γιατί επιλέγεις να τα δίνεις αλλού.

 Αν δεν κάνεις διαφήμιση, δεν θα αυξήσεις ποτέ τον τζίρο σου. Και χωρίς αύξηση του τζίρου, οι υποχρεώσεις και τα έξοδα συσσωρεύονται. Είσαι μέσα σε έναν φαύλο κύκλο. Λες: «Αν είχα χρήματα, θα έκανα διαφήμιση». Ξέρουμε όμως και οι δύο ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Αλλού θα τα έδινες. Η διαφήμιση όμως δεν είναι προαιρετική, είναι μονόδρομος.

 Και αν σου έλεγα ότι έχεις τα χρήματα; Ναι, τα έχεις, αυτή τη στιγμή. Θα με έλεγες τρελό ή ότι σε κοροϊδεύω;

“Πάταξον μεν, άκουσον δε!” * 
 
Τα έχεις. Απλά τα δίνεις αλλού. Όταν όμως όλα γύρω σου αλλάζουν, πρέπει να αλλάξεις και εσύ. Να σκεφτείς διαφορετικά και out of the box, που λέμε και στο χωριό μου. 

 Έχεις σκεφτεί σοβαρά να αυτοματοποιήσεις και να ψηφιοποιήσεις το κατάστημά σου για να μειώσεις τα έξοδα του;

 Αν το έκανες, τα χρήματα που ξοδεύεις για άλλες ανάγκες (όπως επιπλέον προσωπικό ή πρώτες ύλες που “χαλάνε” κτλ.) θα μπορούσαν να μετατραπούν σε έναν σταθερό προϋπολογισμό για διαφήμιση.

 Άφησε, λοιπόν, τους πελάτες σου να «δουλέψουν» για σένα. Σκέψου αν λειτουργούσες με έναν σερβιτόρο λιγότερο. Θα μπορούσες να εξοικονομήσεις τουλάχιστον 1.500 ευρώ στο τέλος του μήνα. Φαντάσου αυτά τα χρήματα να πηγαίνουν απευθείας σε μια καμπάνια διαφήμισης. Πόσο πιο γρήγορα θα γεμίσουν οι καρέκλες σου; Πόσο πιο γρήγορα θα αυξηθούν οι πωλήσεις σου;

Δεν είναι πολυτέλεια. Είναι επιβίωση. Και η επιβίωση χρειάζεται στρατηγική.Αν θες να κάνουμε αυτή την αλλαγή μαζί, είμαι εδώ για σένα.

Απάντησε μου σε αυτό το email για να κάνουμε μια διαδικτυακή συνάντηση δωρεάν για να δημιουργήσουμε την ψηφιακή στρατηγική για τη δική σου επιχείρηση.

Απάντησε μου, για να φτιάξουμε το πλάνο που θα κρατήσει την πόρτα του μαγαζιού σου ανοιχτή και τις καρέκλες σου γεμάτες. Κράτησε τις πόρτες της επιχείρησής σου ανοιχτές. 

* Απάντηση του Θεμιστοκλή προς τον Ευριβιάδη στο πολεμικό συμβούλιο πριν από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, όταν ο τελευταίος ύψωσε το ραβδί του για να τον χτυπήσει, καθώς διαφωνούσε με την στρατηγική αντιμετώπισης του περσικού ναυτικού.