«Οι γνώμες είναι σαν τις κ*****. Όλοι έχουν από μία», είχε πει ο θρυλικός Χάρι Κάλαχαν aka «Βρώμικος Χάρι», που ενσάρκωνε ο Κλίντ Ιστγουντ (αν δεν γνωρίζεις τη σειρά δες εδώ). Πόσο δίκιο είχε. Μέσα στην τρέλα και στο άγχος της καθημερινότητας για το μαγαζί σου, έρχεται ο καθένας να σου πει την γνώμη του, τι να κάνεις, πώς να το κάνεις, τι να αλλάξεις και τα πάντα όλα.

 Μόνο από μια κατηγορία ανθρώπων δέχομαι συμβουλές. Από εκείνους που έκαναν επιτυχημένα, αυτό που θέλω να κάνω κι εγώ.-

 Στη δική μας περίπτωση, ακούω την γνώμη μόνο όσων έχουν επιτυχημένα μαγαζιά. Όλους τους άλλους τους αγνοώ. Και το ίδιο θα πρέπει να κάνεις κι εσύ αν θέλεις το μαγαζί σου να πετύχει.

 Θα σου πω λοιπόν κάποια από τα μυστικά που μου έχουν δώσει Τιτάνες της εστίασης, για να έχεις ένα επιτυχημένο μαγαζί και να μην αγχώνεσαι όταν πλησιάζει το τέλος του μήνα.

Η πρώτη απόλυτη αλήθεια: «Ο κόσμος πάει στον κόσμο!»

 Πόσες φορές, ακόμη κι εσύ ως πελάτης, όταν επισκέπτεσαι ένα άγνωστο μέρος και δεν γνωρίζεις τα καταστήματα και την ποιότητά τους, ώστε να επιλέξεις με τα δικά σου κριτήρια, απλά επιλέγεις εκείνο από όλα στην σειρά, που έχει τον περισσότερο κόσμο σε σχέση με τα υπόλοιπα.

 Επιλέγεις υποσυνείδητα θεωρώντας ότι επειδή έχει κόσμο, είναι το καλύτερο και το εμπιστεύονται οι περισσότεροι, άρα και εσύ. Κάποιοι άλλοι συνειδητά σκέφτονται, ότι επειδή έχει κόσμο, έχει κατανάλωση και άρα έχει φρέσκα προϊόντα. Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, όταν ένα κατάστημα είναι άδειο από κόσμο, πολύ δύσκολα θα προσεγγίσει την μάζα.

 Πιστεύεις ότι είναι τυχαίο που πολλά κλαμπ και κέντρα διασκέδασης δημιουργούν ουρές στην είσοδο που φαίνονται σε όποιον περνάει τον δρόμο;

  Η δεύτερη απόλυτη αλήθεια: «Η περιορισμένη ποσότητα εκτοξεύει τη ζήτηση!»
 Ο άνθρωπος κολακεύεται και μπορεί να φερθεί παράλογα για την απόκτηση ενός αγαθού που στο μυαλό του θεωρείται περιορισμένο. Καμαρώνει τον εαυτό του ως μοναδικό όταν καταφέρει να το αποκτήσει εκείνος σε σχέση με όλους εκείνους που δεν μπορούν. Αν σου φαίνεται εξωφρενική η παραπάνω δήλωση, διάβασε το παρακάτω άρθρο εδώ ή την ακόμη μεγαλύτερη παράνοια σε αυτό το άρθρο και επέστρεψε μετά να μου πεις την γνώμη σου.

Όποιος λοιπόν επιθυμεί το προϊόν του να ξεπουλάει, θα πρέπει να το διαθέτει σε περιορισμένες ποσότητες και σε περιορισμένο χρονικό διάστημα. Έτσι ο πελάτης θα επιστρέφει ξανά και ξανά και νέοι πελάτες θα επισκέπτονται συνεχώς το κατάστημα, με σκοπό να καταφέρουν να το δοκιμάσουν και να νιώσουν μοναδικοί.

 Αν βρεθείς ποτέ στα Ιωάννινα, ρώτησε κάποιον περαστικό σε ποιο κατάστημα μπορείς να αγοράσεις την καλύτερη μπουγάτσα. Οι 11 στους 10 θα σου μιλήσουν για ένα συγκεκριμένο κατάστημα. Όταν βρεθείς εκεί, θα αντικρίσεις μπροστά σου ουρές από ντόπιους και επισκέπτες (η πρώτη αλήθεια που είπαμε) και στη βιτρίνα του δυο μόνο μεγάλα ταψιά. Το ένα με μπουγάτσα κρέμα και το άλλο με μπουγάτσα τυρί. Καθώς στέκεσαι στην ουρά, παρακαλάς νοερά τη γιαγιά που κόβει και σερβίρει, να μη βάζει μεγάλα κομμάτια για να φτάσει και για εσένα. Αν δεν σταθείς τυχερός θα πρέπει να περιμένεις μισή ώρα για το νέο ταψί ή ακόμη χειρότερα να ακούσεις: «Τέλος για σήμερα. Αύριο πάλι.»

 Είμαι σίγουρος ότι την επόμενη ημέρα θα είσαι από τους πρώτους στη σειρά!